Wat vind jij van deze spotjes?

De Zweedse Belastingdienst heeft een aantal jaar geleden filmpjes gemaakt om de burger duidelijk te maken wat het eigenlijk betekent om (geen) belasting te betalen. Hieronder hebben we twee spotjes geplaatst. We zijn benieuwd wat jullie van deze spotjes vinden, spreken ze aan of juist niet en waarom? Je kunt een berichtje achterlaten op deze blog, via twitter @0therweyes of een mailtje sturen naar info@otherweyes.nl. We zijn benieuwd!


Filmpje 1: Or you can pay tax

Filmpje 2: Imagine if only honest tax payers could use public services

Facebook en grijze materie: een logische combinatie

Inmiddels ben ik gebruiker van Linkedin, Twitter en Facebook. Ik geef toe; slaaf geworden van de sociale media. Soms ben ik wel eens ‘sociale-media-moe’, maar desondanks word ik altijd weer willoos aangetrokken tot de mogelijkheden van sociale media. Vooral Facebook bevredigt mijn nieuwsgierigheid; eindelijk een ongegeneerd kijkje in andermans leven (ook in de levens van mensen die ik helemaal niet zo veel zie). 

Van de week kwam ik erachter dat Facebook niet enkel invloed heeft op mijn nieuwsgierige aanleg, maar ook op mijn hersenen. Uit onderzoek van de Universiteit Londen is gebleken dat het aantal Facebook vrienden voorspelt hoeveel grijze materie we in bepaalde gebieden van ons brein hebben. Vreemd idee toch?

Hoe meer Facebook vrienden we hebben, hoe meer grijze materie we in de amygdala, de rechter superieure temporale sulcus, linker midden temporale gyrus en de entorhinal cortex hebben (wat een namen…). De laatste drie hersengebieden worden geassocieerd met de grootte van online sociale netwerken. Maar de amygdala wordt naast online netwerken, ook geassocieerd met offline – real life - netwerken. Helaas konden ze geen oorzaak-gevolg aantonen waardoor het onbekend is of hoeveelheid Facebook vrienden voor veranderingen in je hersenen zorgt, of dat een bepaalde hersenstructuur voor een bepaalde hoeveelheid Facebook vrienden zorgt.

Tenslotte vonden ze geen samenhang in de relatie tussen netwerk vaardigheden en het aantal Facebook vrienden. Het is dus niet zo dat je ineens stukken beter bent in netwerken, wanneer je een enorme lijst vrienden op Facebook hebt. Bummer! Dat was namelijk nog eens een goede netwerk tip geweest…

Verliefdheid is een illusie...

Dacht je dat je verliefd werd omdat je eindelijk je soulmate had ontmoet? Welnee! Angst en lichamelijke opwinding, dat is waar verliefdheid om draait.

Een groep stoere mannen werd gevraagd proefpersoon te zijn, waarbij ze een stabiele betonnen brug moesten bewandelen óf een wiebelende touwbrug. En om het extra eng te maken, hingen de bruggen boven een ravijn (experiment draaide in Canada, dus het was niet bepaald een lullig ravijn…).

Een spannend eind

Aan het einde van elke brug stond telkens dezelfde vrouw (mannen namen individueel deel aan het onderzoek). Aan de mannen de opdracht de burg over te steken om bij de vrouw te geraken. Dat lieten de Canadese mannen zich geen twee keer zeggen, en vol goede moed staken ze over. Eenmaal aangekomen liet de vrouw een aantal plaatjes aan de mannen zien, waarover ze een aantal vragen stelde. Aan het eind van het onderzoek gaf ze de mannen haar telefoonnummer voor als er eventueel nog vragen zouden zijn over het onderzoek.

Lichamelijke opwinding

Wat bleek? De mannen die over de wiebelende touwbrug hadden gelopen, beantwoorden de vragen veel vaker met seksueel getinte antwoorden en zochten vaker telefonisch contact met de vrouw. De verklaring: door een wiebelende brug over te steken, ervoeren de proefpersonen lichamelijke opwinding (verhoogde hartslag, transpiratie enz.). Deze lichamelijke opwinding associeerden ze met de vrouw aan het einde van de brug en niet met de wiebelende brug zelf. Onterecht dachten de mannen dat ze opgewonden raakten van de vrouw, terwijl in werkelijkheid de brug de oorzaak van hun gevoelens was.

Mocht je dus binnenkort een date hebben: ga parachutespringen, bungeejumpen of boom klimmen. Alles, als het maar spanning oproept!

Kijk jij ook omhoog als je nadenkt?

Je hebt er misschien nooit op gelet, maar als je hard moet nadenken doe je iets aparts. Je sluit bijvoorbeeld even je ogen of kijkt omhoog alsof het antwoord daar geschreven staat. Herken je het? Je doet het in ieder geval niet zomaar.

Wat gebeurde er in het filmpje?

In oktober van dit jaar verscheen een artikel over dit onderwerp. In het onderzoek bekeken de deelnemers een behoorlijk gewelddadige scene uit een dramaserie te zien. Na een simpele tussen taak van 5 minuten moesten ze vragen beantwoorden over wat ze gezien en gehoord hadden. Er waren vier condities in de onderzoek, een groep keek naar een uitgeschakeld computerscherm (weinig te zien), de tweede groep werd gevraagd de vragen te beantwoorden met gesloten ogen, de derde groep keek naar een computerscherm waarop Hebreeuwse (voor de deelnemers onbekende) woorden getoond werden en de vierde groep kreeg Hebreeuwse woorden te horen. De vraag is nu in welke conditie de deelnemers de vragen het beste konden beantwoorden.

Afleiding

De groep die de meeste antwoorden goed had, was de groep die naar het uitgeschakelde scherm keken. Daarbij kwam naar voren dat de groep die woorden te zien kreeg bij het beantwoorden van de vragen, zich minder visuele details uit het filmpje konden herinneren. De groep die woorden hoorde, wist juist niet meer goed wat ze gehoord hadden in het filmpje. Het lijkt er dus op dat ons automatische wegkijken zeer functioneel is.

Het nu van gesloten ogen

Wanneer we met onze ogen open hebben is het visuele gedeelte van ons brein actief. Onze ogen sturen allerlei beelden naar ons brein om te verwerken. Wanneer je een moeilijke vraag moet beantwoorden, heb je de capaciteit van je brein hard nodig. Om je brein wat meer ruimte te geven sluit je (onbewust) je ogen. Dus doe je mee aan een spelletje, schaam je niet om je ogen te sluiten, je geeft je brein zo de kans informatie op te halen en je vergroot je kans om te winnen!

Hoe je vrouwen aan het sporten krijgt? Fun!

Ook leuk voor mannen trouwens ;-)

Juist te laat komen, omdat je een boete krijgt?

We komen allemaal weleens te laat. Soms door onze eigen schuld, soms door de omgeving. Of eigenlijk: als we zelf te laat komen, komt het door de omgeving (lekke band) en als een ander te laat komt is het zijn eigen schuld (te laat vertrokken). Hoe dan ook, te laat komen is vervelend. Op kinderdagverblijven heeft met veel last van te laat komende ouders. Vooral bij het ophalen is dit een probleem, want het personeel van het kinderdagverblijf moet hierdoor overwerken (of het kind in de steek laten, maar dat kan natuurlijk ook niet). Om dit gedrag aan te pakken, hebben de kinderdagverblijven een aantal jaren geleden besloten om boetes in te voeren. Hoe werkt dit?

Motivatie om op tijd te komen

Het is ongewenst om te laat te komen. De ouder die te laat vertrokken is van het werk en oververhit een huilend kind en een zuur kijkende leidster aantreft, is vast niet trots op zijn of haar gedrag. Mijn ouders zeiden altijd: als je maar wil, dan kan het. Nu geldt dat natuurlijk niet voor alles, maar in dit geval gaat die vlieger toch wel op: als je echt op tijd wil komen, vertrek je ruim op tijd. Motivatie speelt hierbij een belangrijke rol. De Self-Determination Theory onderscheidt twee soorten motivatie: intrinsieke en extrinsieke motivatie. Intrinsieke motivatie betekent dat men gemotiveerd wordt intrinsieke factoren (bv. het is fijn om te doen of sluit aan bij wie diegene is). Extrinsieke motivatie heb je omdat er een bijkomend gewenst of juist ongewenst resultaat is als je iets doet. Intrinsieke motivatie is sterk, maar kan vervangen worden door extrinsieke motivatie. Het invoeren van een boete is een vorm van een extrinsieke prikkel, die de intrinsieke motivatie van de troon kan stoten.

Experiment op kinderdagverblijven

Tien jaar geleden deden Israëlische wetenschappers een experiment op tien kinderdagverblijven gedurende twintig weken. In de eerste vier weken telden de onderzoekers het aantal ouders dat meer dan tien minuten te laat hun kinderen ophaalden. Ouders bleken met regelmaat te laat te komen, gemiddeld ongeveer tien ouders per week. In de vijfde week werd bij de helft van de kinderdagverblijven een boete van 4 euro (20 NSI) geïntroduceerd. Vanuit een bewust/economisch perspectief zou je verwachten: Zonde van het geld, dus ik kom op tijd. De ouders in het onderzoek bleken echter anders te reageren. De boete had als effect dat de ouders juist vaker te laat kwamen! Het aantal laatkomers verdubbelde zelfs (gemiddeld 20 laatkomers per week). In de vierde week na het invoeren van de boete werd het aantal laatkomers stabiel, maar bleef hoger dan voordat de boete ingevoerd was.  

Hoe verklaren we dit?

Dit averechtse effect van de boete is te verklaren doordat de ouders zich in de oude situatie waarschijnlijk toch wel schuldig voelden over het te laat komen. Door de invoering van de boete werd ze de mogelijkheid geboden om dit schuldgevoel ‘af te kopen’. De motivatie werd hierdoor verlegd van intrinsiek (ik vind het belangrijk om mijn kind op tijd op te halen) naar extrinsiek (het kost maar een paar euro om te laat te komen). Een zeer hoge boete kan dan wel een positief effect hebben, dan is de rekensom ook snel gemaakt. In 2008 hebben een aantal Nederlandse kinderdagverblijven ingevoerd dat laatkomende ouders na twee waarschuwingen een boete van 75 euro kregen en elke keer te laat komen kostte nog 25 euro. De resultaten hiervan heb ik online niet kunnen vinden, dus als iemand weet wat het effect hiervan is geweest? Vertel!