Ze smaken zoals ze kraken!

Afgelopen maandag beschreven we dat de kans bestaat dat je uit gewoonte een bak oude popcorn eet in de bioscoop. Blijft raar, je zou toch zeggen dat je dat merkt. Onze zintuigen vertellen ons of eten wel of niet meer goed is. Voordat je het proeft kan het zijn dat het er niet meer goed uit ziet, stinkt of dat de structuur niet goed voelt. Oude popcorn ziet er vaak nog normaal uit, ruikt normaal, maar als je er op bijt is het toch echt taai. Ik heb een aanvullende verklaring gevonden waarom we dit signaal in de bioscoop niet opmerken.

Het geluid van eten

Eigenlijk nooit over nagedacht, maar wat we eten heeft allemaal een eigen geluid. Een GrannySmith appel eten in het openbaar vind ik vaak wat ongemakkelijk, omdat iedereen duidelijk kan horen dat je een hap neemt en je vaak daarna een slurp geluidje moet maken om te voorkomen dat er appelsap langs je wang loopt. Een Frans stokbrood kraakt ook lekker en als een speculaasje niet meer kraakt dan lust ik het niet meer. Het geluid van de hap komt via twee routes bij je binnen. De eerste route gaat buitenom via de trillingen in de lucht die bij je oren binnenkomen en vervolgens verwerkt worden. De tweede ontstaat van binnen door de vibraties van je tanden en je kaken, via je schedel gaan die trillingen direct naar je binnenoor. Het geluid dat je via deze beide wegen te horen krijgt, beïnvloeden hoe het eten dat je eet klinkt.

Krrrrakend goede chips

Ook hier is onderzoek naar gedaan. In een experiment moesten deelnemers 90 chippies eten en beoordelen. Alle chippies kwamen uit dezelfde zak en waren dus even vers. De deelnemers hadden een koptelefoon op terwijl ze deze taak uitvoerden. Elke keer wanneer iemand in een chipje beet, maakte de koptelefoon de toonhoogte van het kraken de ene keer hoger en de andere keer lager. Dus de proefpersonen aten chips met allemaal hetzelfde kraakgeluid, maar voor hen klonk dat de ene keer doffer en de andere keer scherper. De proefpersonen bleken de chips alleen lekker te vinden wanneer het kraken scherper klonk. Logisch, want verse chips kraakt juist zo lekker. De feedback die ze kregen van hun andere zintuigen, smaak en mondgevoel, bleek in deze studie nauwelijks effect te hebben. 

Oude popcorn

Naast de gewoonte en het onnadenkend eten is dit mogelijk ook een verklaring voor het feit dat we zonder problemen een bak oude popcorn wegwerken. In de bioscoopzaal staat het geluid van de film hard aan waardoor je niet merkt hoe de popcorn ‘klinkt’. Voortaan de popcorn dus meteen even proeven en goed luisteren, en dan vervolgens inderdaad met je niet-dominante hand eten.. ;-)

This is TV man! Ze smaken zoals ze kraken...

Deze slogan kwam in me op bij het schrijven van deze blog en het duurde even voordat ik wist waar het ook alweer van was, maar ik heb het gevonden hoor. Even terug in de tijd: