Donor worden: ja of nee?

Ik was erg fanatiek: op mijn veertiende wilde ik perse donor worden. Dat ging toen nog lekker knullig via een papiertje. Belachelijk vond ik het wanneer iemand geen donor wilde worden. Je was toch al overleden, wat maakt jou dat nou uit. Misschien kort door de bocht beredeneerd, maar een beetje fanatisme in de puberteit is niemand vreemd.

Evolutie

Ik vond het dan ook een erg goede zaak dat de donorcampagne evolueerde. Dingen werden digitaal, de marketing werd beter en zowat alle technieken uit de sociale psychologie zag ik in de PR voorbij komen. Neem bijvoorbeeld de vier muren techniek. Dit is een techniek die bestaat uit vier vragen, waarbij elke vraag een muur symboliseert die je als het ware steeds meer inbouwen.

Bovenstaande digitale banner van de donorcampagne bestaat uit vier plaatjes die elkaar afwisselen. De eerste drie plaatjes bestaan uit vragen die bijna iedereen met 'ja' zal beantwoorden. Tuurlijk zijn we liever gezond dan ziek en iemands leven redden zullen we ook niet nalaten. En dan komt de laatste vraag: wil je donor worden. Tja, eigenlijk hebben we door het beantwoorden van die eerste drie vragen onszelf al vastgezet. Nu zouden we ineens wel heel inconsistent zijn wanneer we geen donor willen worden. Krachtige techniek dus, die vier muren techniek. 

Handige marketing

Ook van sociale bewijskracht maken ze optimaal gebruik. Ze kun je via Facebook en Twitter makkelijk aan iedereen kenbaar maken dat je donor bent. Je kunt zelfs eigen campagnemateriaal via de website maken en deze zelf verspreiden. Ze worden steeds slimmer, die reclamemensen...